آینده پژوهی سرمایه فرهنگی در خانواده ایرانی به روش مدل سازی

آینده پژوهی فراتر از پیش‌بینی و به معنی هنرِ شکل دادن به آینده ‌است؛ به آن شکل که آینده را می‌خواهیم. امروزه تغییرات فناوری و متعاقبا تغییر در دیگر جنبه های زندگی، افزایش روز افزون وابستگی متقابل کشورها و ملل، تمرکز زدایی جوامع و نهادهای موجود که بدلیل گسترش فناوری اطلاعات شتاب بیشتری یافته است، تمایل روزافزون به جهانی شدن به همراه حفظ ویژگیهای ملی و فرهنگی و بسیاری عوامل دیگر، لزوم درک بهتر از تغییرات و آینده را برای دولتها و جوامع ایجاب می کند. یکی از مولفه های اساسی برای رویارویی با چالشها، آینده پژوهی است که دانشِ در برگیرنده تمام جنبه های مطالعه و پژوهش درباره آینده می باشد. آﻳﻨﺪه پژوهی سرمایه فرهنگی در خانواده از ﻣﺒﺎﺣﺜﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪار ارتباط ساختاری دارد. یکی از نیازهای اساسی توسعه یافتگی در هر جامعه، چینشِ تحولات آینده سرمایه فرهنگی است. به علت پررنگ بودن نقش خانواده در ایران و اهمیتِ روند تغییراتِ کارکردهای فرهنگی خانواده، لازم است سرمایه فرهنگی خانواده را بصورت دلخواه آینده پژوهی نمود و مسیر رسیدن به توسعه فرهنگی پایدار را تسهیل کرد. به این منظور، سنجه هایی جهت آینده پژوهی انتخاب و با توجه به وزنِ آنها، مدل سازی شده است. هدف این مقاله آینده پژوهی ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ خانواده ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻣﺪل سازی است. از نظر هدف پژوهش ﻛﺎرﺑﺮدی و از ﻧﻈﺮ ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت، ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ می باشد. روش پژوهش ترکیبی از روشهای کیفی و کمی بوده و ﺑﺮای ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ داده ﻫﺎ در ﺳﻄﺢ آﻣﺎر ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ از ﻧﺮم اﻓﺰار23  spss و در ﺳﻄﺢ آﻣﺎر استنباطی از ﻧﺮم اﻓﺰار PLS[i] استفاده شده است. ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﭘﺲ از ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﺎﺧﺘﺎری، مشخص کننده وزن و اهمیتِ سنجه هایی در مدل مفهومی شدند تا با برنامه ریزی هایی در جهت ارتقاء آنها، به آینده دلخواهِ سرمایه فرهنگی در خانواده ایرانی دست یابیم.